Generatie Groei

De kunst om out of the box denken wordt steeds belangrijker. De opkomende generatie zal immers heel wat verbeeldingskracht nodig hebben om toekomstige uitdagingen het hoofd te bieden.

Dat kinderen van nature een kei zijn in flexibel denken, weten we allemaal. Maar hun brein mist nog de rijpheid om alle fantasie in goede banen te leiden. Dat betekent niet dat we als opvoeder de ontwikkeling van een meer volwassen creatief vermogen niet kunnen stimuleren, integendeel. Zeker nu neurowetenschappers stilaan zicht krijgen op de diverse hersensystemen die een creatief denkproces ondersteunen, wordt duidelijk dat (en hoe) je al op jonge leeftijd kan beginnen oefenen met divergent denken.

Hoofdstuk 2 zet je alvast op weg. Buiten de gebaande paden welteverstaan!

Investeer in warme, persoonlijke relaties: dit zou wel eens het meest waardevolle devies kunnen zijn dat je je kroost van jongs af aan kan meegeven. Niets, maar dan ook niets, is zo belangrijk voor hun mentale én fysieke gezondheid dan verbondenheid met anderen.

Bovendien blijken de jeugdjaren een extra gevoelige periode voor de ontwikkeling van empathische gevoelens. Het loont dus zeker de moeite om jongeren aan te moedigen hun smartphone weg te leggen, en elkaar weer écht in de ogen te kijken. Want empathie – zeker als het in grote verpakkingen komt – kan bergen verzetten!

Kan je een kind leren om gelukkig te zijn? De Russische psychologe Sonja Lyubomirsky meent alvast van wel. Zij was een van de eerste onderzoekers die aantoonde dat geluk voor een groot deel tussen onze oren zit.

Wil je bij kinderen een optimistische levenshouding voeden, dan leer je hen in de eerste plaats komaf te maken met de Pestkoppen en donderwolken in hun hoofd. Hoe sneller een kind leert dat het niet alles moeten geloven wat het zelf denkt, hoe beter!

Daarnaast is het zeker niet nodig om elke (emotionele) hindernis op het pad van zoon of dochter uit de weg te ruimen, want ook de veerkrachtspier train je best met gewichtjes. Een kind dat gradueel kan oefenen met kleine uitdagingen, zal later als volwassene beter tegen een stootje kunnen.

Welke ouder droomt er niet van: dat zijn kind een passie of talent ontdekt; iets waar het helemaal in kan opgaan, en waardoor het bergen kan verzetten. Onbewust voelen we aan dat dergelijke momenten van flow een one way ticket zijn richting levensvreugde en geluk.

Flow komt je echter niet vanzelf aanwaaien. Zo is een sterke focus bijvoorbeeld een belangrijke voorwaarde. Wil je je volledig laten opslorpen door dat waar je mee bezig bent, dan is het nodig om bewust je aandachtsknop “aan” te zetten.

Daarnaast moeten jongeren natuurlijk ook leren om de nodige wilskracht aan de dag te leggen. Hulp hiervoor komt soms uit onverwachte hoek. Zo gaat het in hoofdstuk 5 over het Batman-effect, dat zelfs hele jonge kinderen leert denken in mogelijkheden in plaats van hindernissen. Anno 21ste eeuw is leven immers het meervoud van lef!

We wensen onze kinderen al het beste toe, en hopen dat de wereld lief voor hen zal zijn. Maar natuurlijk ZIJN zij zelf ook die wereld. Als wereldburger geven zij mee vorm aan de toekomst van onze samenleving en drukken er – door hun doen en laten – mee een stempel op.

Hoe kleiner de wereld wordt, en hoe globaler de samenleving, hoe meer een open geest en goede communicatievaardigheden het verschil zullen maken. Daarnaast kan ook een kritische blik niet in de toolbox van de nieuwe generatie ontbreken. Nepnieuws is immers niet langer iets om mee te lachen, wel integendeel!

Last but not least moeten jongeren leren omgaan met de ongebreidelde keuzemogelijkheden in hun leven. Kiezen is zeker niet verliezen, daar zijn wetenschappers het intussen wel over eens. Meer weten? Sla er dan zeker hoofdstuk 6 eens op na!